Het tekort aan grondwater en intensief gezuiverd oppervlaktewater in Nederland wordt schaars. Drinkwaterbedrijven en industrieën worden steeds vaker geconfronteerd met beperkingen in onttrekkingsvergunningen en dat is te begrijpen. Droogte, verzilting en schade aan de natuur treden op als te veel water wordt onttrokken. Ook/zelfs als dat water voor de voedselproductie wordt ingezet.
Biociden spelen een cruciale rol in de productie van gewassen voor consumptie door mens en dier. Ze zorgen voor hogere opbrengsten. De toepassing van biociden kan ook ongewenste bijeffecten hebben en daarom is er de ‘Biocidal Products Directive‘ het Europese regelraamwerk voor de toepassing van biociden. Nationale wetgevers dienen dit raamwerk te gebruiken als uitgangspunt voor nationale regelgeving. Nederland verbiedt het toevoegen van biociden aan drinkwater voor het spoelen van fruit.
In landen waar chloor aan drinkwater wordt toegevoegd zoals België, mag dit water -met een biocide dus- wel toegepast worden om fruit te wassen. Dit levert de Belgische fruittelers een economisch voordeel op. Maar nog belangrijker: het hergebruik van water bij het wassen van fruit wordt makkelijker als het water met biociden gedesinfecteerd mag worden. Waarom wordt het toepassen van biociden bij het wassen van fruit niet toe gestaan terwijl dit bij aardappelen en suikerbieten al wel gebeurt?
